Tematem dzisiejszych warsztatów tematycznych, które odbyły się w Przedszkolu ( ze względu na trwający remont biblioteki) w Grupie „Duszki” były to „Tajemnice Kosmosu”.
W słoneczny listopadowy poranek Panie Iwona i Gosia z Miejskiej Biblioteki publicznej w Dziwnowie w ramach misji KOSMOS – o której sygnały dotarły do nich z przedszkola udały się prosto do grupy „Duszki” – bo to oni wzywali pomocy.
Po przywitaniu Bibliotekarek przez Panią Beatkę, dzieci ustawiły się w koło i przekazały sobie kosmiczny uścisk dłoni, taki przekaz dostały od pani Iwonki, która zaraz po przybyciu do nich powiedziała :„ kosmiczny uścisk przyjaźni puszczam w krąg i niech powróci do mych rąk”.
Było to coś nowego, fajnego i spodobało się chyba Duszkom bo puszczały uściski po kilka razy.
Po tak miłym przywitaniu za chwilę wyruszyliśmy w kosmiczną podróż, ale dzieci musiały się przygotować do drogi i trochę rozruszać i porozciągać:
Prawą nogą wypad w przód
I rączkami zawiąż but
Powrót, przysiad, dwa podskoki
W miejscu bieg i skłon głęboki
Wymach rączek w tył, do przodu
I rannego nie czuć chłodu.
W nawiązaniu do tematu warsztatów Pani Iwona powiedziała kim był Mikołaj Kopernik; wielkim polskim uczonym, astronomem i lekarzem i mówi się o nim: „ Wstrzymał słońce ruszył ziemie polskie go wydało plemię”.
Słońce jako gwiazda i planety stanowią Układ Słoneczny. Dzieci oglądały rozłożone plansze poszczególnych planet i powtarzając za Panią Iwoną wymieniały planety:
* Merkury – znajduje się najbliżej słońca i wykonanie pełnego okrążenia wokół słońca zajmuje mu tylko 88 dni ziemskich.
* Wenus – to druga w kolejności planeta od słońca i jednocześnie znajduje się najbliżej ziemi. Wenus kręci się wokół własnej osi w odwrotną stronę niż reszta planet układu słonecznego.
* Ziemia – jest jedyną planetą na której występuje woda w stanie ciekłym, księżyc to jej naturalny satelita, ziemia widziana z kosmosu jest w dużej części niebieska, dlatego niektórzy nazywają ją niebieską planetą.
* Mars – nazywany jest inaczej czerwoną planetą , naukowcy sądzili, że jest to planeta bardzo podobna do ziemi, dlatego uważali że życie na niej jest możliwe.
* Jowisz – to największa planeta układu słonecznego, a waży 2 razy więcej niż wszystkie planety razem wzięte, na obrót wokół słońca potrzebuje aż 12 lat ziemskich.
* Saturna wyróżniają charakterystyczne pierścienie, które można zaobserwować przy użyciu niewielkiego teleskopu. W rzeczywistości owe pierścienie to smuga skał i odłamków lodu.
* Uran – ma 27 księżyców, a ciekawostką jest to, że uran obraca się wokół słońca leżąc trochę na boku.
* Neptun – jest bardzo zimną planetą , ażeby okrążyć słońce potrzebuje 160 lat ziemskich.
Pani Gosia w nawiązaniu do poznanych planet przeczytała wiersz pt.: „Planety”
Słońce to gwiazda , świeci na niebie .
Ciepłe promienie wysyła do Ciebie.
Merkury , Wenus to słońca sąsiedzi,
Może je człowiek kiedyś odwiedzi?
Potem jest Ziemia wszyscy ją znamy .
Za Ziemią Mars częściowo zadbany.
Pokryty pyłem oraz skałami
I nieczynnymi już wulkanami.
A dalej Jowisz , Saturn i Uran ,
Neptun hen w gwiezdnych chmurach.
Wokoło Słońca się przemieszczają
I tajemnice swoje wciąż mają.
Tu dzieci obejrzały filmik pt.: – „ Kosmos – animacja edukacja”, a potem wysłuchały piosenki „W układzie słonecznym”. W kosmos można polecieć specjalnym pojazdem rakietą.
Rakieta to pojazd, który ma silnik odrzutowy.
Wykonałyśmy doświadczenie wyjaśniające zasadę działania silnika odrzutowego.
Doświadczenie polegało na napełnieniu balona powietrzem i puszczeniem go.
Wniosek z doświadczenia:
– strumień wyrzucanego gazu napędza przedmiot. Na takiej zasadzie działa silnik odrzutowy.
Pani Iwona zaproponowała wspólną wyprawę w kosmos, wyjaśniając dlaczego kosmonauci mają specjalny strój i hełm. Człowiekowi do oddychania potrzebny jest tlen, w kosmosie nie ma tlenu, dlatego muszą mieć specjalne hełmy połączone z butlą tlenową, dzięki którym mogą oddychać.
Przeprowadzone doświadczenie ze świeczką – zapalamy świeczkę i przykrywamy ją szklanką.
Wniosek:
– człowiek do oddychania potrzebuje tlenu, tak jak świeca do tego żeby się paliła, w kosmosie nie ma tlenu, tak jak nie ma tlenu pod szklanką, więc nie moglibyśmy tam mieszkać, ponieważ nie mielibyśmy czym oddychać .
Jadąc w kosmos musimy mieć specjalny strój i o tym stroju właśnie mówiła opowieść ruchowo pantomimiczna” Kosmiczna wyprawa”.
Uwaga:
Wkładamy – prawy but, teraz lewy but i gotowe … teraz prawa i lewa rękawica i na końcu hełm…
Włączamy silnik :
najpierw jedną, potem drugą ręką, zapinamy pasy, wyglądamy przez okno i 10 ,9 , 8,7,6,5,4,3,2,1 – STARTUJEMY …lecimy wysoko, coraz wyżej i powoli „wchodzimy” w przestrzeń kosmiczną …
uwaga !!! TURBULENCJE … zobaczcie z lewej strony mijamy burzę kosmiczną w naszym kierunku leci mnóstwo odłamków skalnych … więc „ gaz do dechy” ! … = I uciekamy!
Musimy mocno skręcić w prawą stronę … udało się !!!,
możemy odetchnąć z ulgą -uff …
Wyjrzyjcie przez okno z prawej strony z pewnością zobaczycie planetę – przyjrzyjcie się jej uważnie może zobaczycie na niej jakiegoś ufoludka … hm … ja widzę UFOLUDKA, a wy dzieci ?
Pomachajmy mu i powiedzmy kosmiczne dzień dobry … IOIOIO…to ostrzeżenie, że kończy się nam tlen w rakiecie więc musimy wracać na ZIEMIĘ,
I szybko wracamy … spójrzcie przez okno czy widzicie Ziemię … tak to właśnie ta niebieska planeta … uwaga trzymajcie się mocno za chwilę będą TURBULENCJE … zbliżamy się do Ziemi … lądujemy …uff …udało się … mamy za sobą pierwszy lot w kosmos … rozpinamy pasy, zdejmujemy rękawice, hełm, buty kosmiczny skafander …
Dziękuję Wam za wspólną kosmiczną podróż.
Na zakończenie spotkania dzieci zgniotły folię aluminiową tworząc meteoryt i przy użyciu chusty animacyjnej wyrzucały je w przestrzeń kosmiczną lub do dołu kraterowego.
Przy tej zabawie było mnóstwo śmiechu dla dzieci jak i nas dorosłych. Umówiliśmy się na kolejny lot rakietą w najbliższym czasie J odwiedzimy Małego Księcia.
